همواره در مورد قبرستان‌ها گفته می‌شود که در ظاهر سکوت بر آن حاکم است و از باطن آن نیز تنها خداوند باری تعالی خبر دارد اما وضعیت قبرستان‌ها در مصر متفاوت است چرا که تبدیل به محل سکونت فقرا شده است.

به گزارش فارس از قاهره، قبرستان‌های مصر امروزه نه تنها دیگر خبری از سکوت در آن نیست بلکه به محل زندگی فقرا تبدیل شده که وضعیت مادی و معنوی آنها نیز در حد صفر است.

میراثی که برای «محمد مرسی» رئیس جمهور مصر به ارث گذاشته شده بسیار سنگین است و این مشکلات به این راحتی قابل حل نیست و تعداد آنها نیز بی‌شمار است و ما در این گزارش به تشریح یکی از پرونده‌های مسئله‌دار که به منزله زخمی خونین در قلب وطن است یعنی «قبرستان‌ها و ساکنان آن» می‌پردازیم.

قبرستان‌های مصر که دوره رژیم مخلوع به محل زندگی فقرا تبدیل شد که حتی اجاره نیز داده می‌شود، ساده‌ترین چیزی که در مورد آنها می‌توان گفت اینکه به درد زندگی انسان نمی‌خورد؛ آنها انسان هستند و ابتدائی‌ترین حقوق آنها این است که زندگی شرافتمندی داشته باشند نه این زندگی بدی که می‌بینیم.

در وهله اول با دیدن چهره آنها احساس می‌کنی باری بزرگ از غم و اندوه دارند و از اینکه مشکلات آنها حل شود و یا مسئولی به مشکل آنها رسیدگی کند، ناامید شده‌اند.

خبرنگار فارس در قاهره در این گزارش با برخی از آنها ملاقات کرده و درد و رنج آنها را جویا شده‌ که پاسخ آنها هر انسانی را به درد می‌آورد.

«حاجیه سیده محمد» می‌گوید که از 40 سال پیش که پس از ازدواج شوهرش را از دست داد با فرزندانش در این قبرستان ساکن است. وی در حالی که اشک از چشمانش جاری است، ادامه می‌دهد: ما کسی را پیدا نمی‌کنیم که به مشکلات ما رسیدگی کند و خدمتی به ما ارائه دهد و هیچ پناهی جز خداوند عز و جل نداریم و او روزی را می‌دهد.

وی آرزو می‌کند که «محمد مرسی» رئیس جمهور جدید نظر لطفی به آنها انداخته و این وضعیتی که رژیم ظلم و ستم سابقه طی 30 سال بوجود آورده است، اصلاح کند.

حاجیه «صلاة علی النبی عبدالرحمن» نیز می‌گوید: از زمانی که به دنیا آمدم در اینجا زندگی می‌کنم و نمی‌دانم چه مدت زمانی می‌گذرد، نه شناسنامه دارم، نه فرزندی، نه همسری و نه خانواده‌ای؛ تنها با کمک‌های مردمی زندگی را می‌گذرانم و هیچ مسئولی هم نیست که به مشکل ما رسیدگی کند و خدمتی به ما ارائه نماید.

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چه خواسته‌ای از دولت و رئیس جمهور دارد، گفت: خداوند آنها را گرامی دارد، ابتدا مشکلات کشور را حل کنند و بعد هم نظر لطفی به ما کرده و نیاز مسکن را برآورده سازند.

حاجیه «سعاد عبدالنبی» نیز که از 55 سال قبل به تنهایی در قبرستان زندگی می‌کند با کمک‌های خیریه مردم زندگی خود را می‌گذراند و هیچ کس را ندارد که به وی کمکی ارائه کند و تنها از خداوند عز و جل می‌خواهد که به وی کمکی عنایت کند.

زندگی در میان مردگان را می‌توان تصور کرد که مردم آنجا همانند اشباح هستند که غم و اندوه در چهره آنها نمایان است و هیچ کس را نمی‌یابند که اندکی از اندوه آنها بکاهد.

ابتدائی‌ترین حقوق اینها این است که زندگی شرافتمندی داشته باشند؛ آنها مصری و فرزندان این تمدن هستند که رژیم سابق که حتی وصف رژیم فاسد هم برای آن کم است، حقوق آنها را سلب کرد، اینها در این دوره زندگی می‌کنند بی‌آنکه کسی صدایشان را بشنود، به آنها ظلم شده و این ظلم همچنان ادامه دارد بدون آنکه کسی به درد آنها توجهی بکند.

وقتی خانه‌های مردگان به محل زندگی زنده‌ها تبدیل می‌شود پس باید بدانیم که اشتباهی رخ داده است بلکه حتی در این کشور اگر فقیری دیدیم باید بدانیم که کسی توانایی او را ربوده و فقیرش کرده اما خداوند که ناظر بر همه است، عادل است.

و این همان فرد فاسدی است که اکنون در حبس است و باید به خاطر همه گناهانی که علیه مصری‌ها مرتکب شده است، مجازات شود و اینها که ما گفتیم تنها بخش کوچکی از مشکلات بسیار بزرگ است و شما می‌توانید تصور کنید که چه میراثی برای مرسی به ارث گذاشته شده که بر دوش وی سنگینی می‌کند اما با این حال خواسته ما این است که وی این امور را اصلاح و از خداوند می‌خواهیم که او را در این راه موفق گرداند.