14 «دروغ بزرگ» سال 2011

2. «جنگ در عراق بالاخره بعد از 9 سال به پایان رسید...»
این امر باعث برپای جشن در نقاط مختلف شد. به نظر بسیار صریح و درست می رسد اما مطمئناً ما از اوایل دهه نود میلادی به هر طریقی با عراق مواجهه نظامی داشته ایم. جنگ 9 ساله عراق تنها پایان یکی از سری جنگ های منطقه محسوب می شود و به واقع آخرین آن نخواهد بود.

3. «ماموریت آمریکا در عراق یک موفقیت بود...»
شبیه به دروغ قبلی. این کشور متلاشی، غیردموکراتیک، به شدت تحت تاثیر ایران و فاسد شده و دخالت ما هزینه ای یک تریلیون دلاری را به بار آورد به همراه قربانی شدن هزاران سرباز آمریکایی، صدها هزار عراقی و اعتبار ملی آمریکا. در فرهنگ لغات نگاهی به معنی لغت «شکست مفتضحانه» بیاندازید؛ تصویری کوچک از شخصی در لباس پرواز را بر عرشه کشتی، در مقابل پرچم نوشته ای خواهید دید با مضمون "ماموریت انجام شد".

4. «پیروزی در افغانستان نزدیک است...»
جدیدترین اظهارات در این مورد روز گذشته از سوی لئون پانتا، وزیر دفاع آمریکا در افغانستان صورت گرفت. اگر پیروزی را کوچک کرده و آن را محدود به شکست القاعده کنیم، چنین بیاناتی تاحدودی درست هستند اما اگر این کشور را ترک کنیم و آن به محلی خطرناکتر تبدیل شده باشد، طالبان بار دیگر قدرت گرفته باشند، با فساد و انحراف روبرو باشیم، به افراط گرایان منطقه قدرت داده باشیم و خطر بی ثباتی پاکستان هسته ای بیش از زمانی باشد که به افغانستان وارد شدیم، چندان آسان نیست که بگوییم این شرایط را چطور می توان یک «پیروزی» خواند.

5. ربط دو جمله «پاکستان متحد آمریکا است» و «افغانستان شریک آمریکا است...»
ممکن است ربط دو جمله بالا را دروغ بدانید اما از دیدگاه من این دیپلماسی است. اما در واقع هیچ توصیف معتبری وجود ندارد که از طریق آن بتوان پاکستان را متحد آمریکا دانست مگر اینکه از تمام اقدامات و رفتارهای دشمن مآبانه میان دو کشور چشم پوشی کنید. در طرف دیگر، کرزای، شریک ما در کابل؛ وی تنها از آن جهت که همواره دستش در جیب ما است شریک آمریکا محسوب می شود.

6. «آمریکا با خطر رشد چین روبرو است...»
هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه ما آخرین کسی بوده که این عبارت را ابراز داشته، پس باید درست باشد اما نیست.

7. «ما بر این باوریم که فشارهای دیپلماتیک، برنامه هسته ای ایران را متوقف خواهد کرد...»
اگر این امر را باور داشته باشیم پس آیا در حال راه اندازی یک جنگ پنهانی هستیم؟ که ما را به دروغی دیگر می رساند، «آمریکا هرگز به ایران حمله نخواهد کرد.» این امر دروغ است چراکه ما حمله به ایران به طور پنهانی را آغاز کرده ایم.

8. ربط دو عبارت «مشکل جمهوری خواهان هستند» و «مشکل دموکرات ها هستند.»
این بزرگترین دروغ سیاست آمریکایی است. این احزاب نیستد که مشکل محسوب می شوند، حتی گروه فروشندگان روغن مار و ثروتمندان بیکار که طبقه رهبری سیاسی ما را تشکیل می دهند هم مشکل نیستد. این نظام چنان به فساد کشیده شده که رسوایی های اخیر تنها منجر به ورود جریان پول به این سیستم شده و اصلاحات گذشته را انجام نشده باقی گذاشته است.

9. «کاهش مالیات بر میلیونرها به ایجاد مشاغل در آمریکا کمک می کند...»
این دروغ در رده جسارت و بی باکی رتبه نخست را به خود اختصاص می دهد. این عبارت در حالی بیان شده که هیچ دلیلی بر درستی آن وجود ندارد. می دانید که چرا حتی یک دلیل وجود ندارد؛ چرا که این ایده ساده لوحانه و غیر قابل تحمل است.

10. «ممکن است آمریکا در بازپرداخت بدهی ها کوتاهی کند...»
امکان وقوع اش نیست و هرگز اتفاق نمی افتد. نه رئیس جمهور و نه احزاب هرگز اجازه وقوع چنین اتفاقی را نمی دهند. ترس و نگرانی که در ماه آگوست شکل گرفت نیمی هیستریک و نیمی ساختگی بود و کپیتال هیل تقریباً هرکاری برای حل مسئله کسری بودجه آمریکا صورت داده است.

11. «دولت اوباما به طور جدی متعهد به اصلاح بخش خدمات مالی است...»
با وجود تمام اقدامات صورت گرفته، خطرات جدی که بحران سال 2008 را موجب شد، هنوز نظام مالی آمریکا را تهدید می کند. (حتی اگر بانک های آمریکا پیشرفتی در زمینه الزامات سرمایه ای داشته باشد، این امر به دلیل ارتباط شان با بانک های بی مسئولیت اروپا بی اثر شده است. و حال در مقایسه با زمان پیش از بحران مالی، تعداد موسسات مالی با احتمال ورشکستگی افزایش یافته است. مشتقات؟ مشکلی به مراتب بزرگتر از قبل. مقررات جهانی؟ حتی یک اینچ هم پیشرفت نداشته است.

12. «تنها 9 درصد از آمریکایی ها از کنگره رضایت دارند...»
امکان ندارد که چنین امری درست باشد. مطمئناً چنین تعداد بالایی از آمریکایی های رضایتمند از کنگره را نخواهید یافت.

13. «عملیات در لیبی طی چند روز یا هفته پایان می یابد...»
عملیات با موفقیت انجام شد اما این امر اشتباه، اشتباه و برای ماه ها اشتباه بود.

14. «من اسرائیل را دوست دارم...»
همه افراد در طبقه سیاسی آمریکا این عبارت را بیان می کنند. گرچه اکثر کسانی که این عبارت را به کار می برند، منظورشان این است که «می خواهم یهودیان آمریکایی گمان کنند من اسرائیل را دوست دارم تا به من رای و پول دهند.» آیا گمان می کنید این افراد پس رای آوردن نخستین سفرشان به اسرائیل خواهد بود؟ یا آمریکا تحت هر شرایطی به اسرائیل وفادار خواهد ماند، حتی اگر اسرائیل تمام مسائل را با سیاست شهرک نشینی اش بغرنج کند؟ چندان مطمئن نباشید.