پایگاه «رصد» روزنامه خراسان نوشت:

حاشیه های ورود دانشجویان به سفارت انگلیس پس از گذشت دو روز از آن با حاشیه ها و موضع گیری های داخلی و خارجی رو به رو است. یکی از دانشجویان حاضر در این تجمع مشاهدات عینی خود به همراه عکس های اختصاصی را در اختیار پایگاه تحلیلی “رصد” قرار داده است. واقعه نگاری او از این ماجرا را در ادامه می خوانید.

تجمع دانشجویان در مقابل سفارت انگلستان، با دو هدف شروع شد. اول اعتراض به حرکات تروریستی دولت های غربی در سالگرد شهادت دکتر شهریاری و دوم حمایت از مصوبه مجلس شورای اسلامی در کاهش سطح روابط دیپلماتیک با انگلستان.

تخلیه سفارت توسط انگلیسی ها دانشجویان را برای ورود تحریک کرد

شروع مراسم با چند شعار و سخنرانی یکی از روحانیون برجسته شهر تهران بود و در ادامه یکی از دانشجویان با لحنی حماسی به بیان دشمنی ها و غارتگری ها و کشتار های دولت های آمریکا و انگلیس در جهان، در سال‌های اخیر پرداخت که با شعارهای دانشجویان مورد تایید قرار گرفت و شروع حرکت دانشجویان به سمت در اصلی  سفارت آغاز شد. درگیری با نیروهای انتظامی از همان جا شروع شد ولی تعداد بالای دانشجویان باعث شد که سد نیروهای یگان ویژه پلیس درهم بشکند و چند دانشجو موفق شوند از دیوار سفارت بالا بروند. جمعیت تجمع کننده به دنبال نشان دادن اعتراض خود به سیاست های خصمانه دولت انگلیس بود و هیچ گونه برنامه مدونی برای اشغال سفارت وجود نداشت. چرا که نفرات اولی که از دیوار سفارت بالا رفتند با زدن قفل و زنجیر به در به صورت نمادین می خواستند بیان کنند که سفارت روباه پیر تعطیل گشته است. اما وقتی خبر در بین جمعیت پیچید که کارکنان سفارت، سفارت را تخلیه کردند و کسی داخل سفارت نیست موجی در بین تجمع کنندگان به وجود آمد که پس می توان وارد سفارتخانه انگلیسی ها شد! اما نکته طنز ماجرا آنکه خود دانشجویان بر در سفارت قفل زده بودند. نزدیک به ۱۰دقیقه چند دانشجویی که موفق شده بودند از دیوار بالا بروند با وسایل مختلفی که پیدا می کردند در صدد شکستن قفلی برآمدند که خود بر در زده بودند! پس از شکسته شدن زنجیر و قفل بود که جمعیت چند صد نفره پشت در سفارت به سمت در باز شده هجوم آورد و نیروی انتظامی هم با وجود تلاش های مسالمت آمیز و گاه خشونت آمیزش، بر علیه دانشجویان موفق نشد جلوی سیل دانشجویان انقلابی که احساس فتح لانه جاسوسی دیگری را داشت بگیرد.

بی‌برنامه‌گی پس از ورود به سفارت

اولین نکته در درون لانه جاسوسی انگلیس، مشهود بودن بی برنامه گی دانشجویان بود. عده ای در گوشه ای نشسته بودند و زیارت عاشورا می خواندند، عده ای در گوشه دیگر به نماز شکر مشغول بودند و عده ای دیگر در حال محو علایم نظام شاهنشاهی دولت انگلستان از روی در و دیوار سفارتخانه بودند. جو حاکم بر اکثریت چند ده نفری که توانستند وارد شوند مبتنی بر احساس و شور نشاط انقلابی بود و سخنان جمعی دیگر از دانشجویان  مبنی بر عدم مصلحت بودن حضور در سفارت خانه مورد قبول واقع نمی شد و معتقد بودند اکثریت مسئولان نظام در حال تساهل با انگلیسی ها هستند و نباید تسلیم محافظه کاری آنان شد.

نتیجه این اختلافات درونی بین دانشجویان که هر دو بر تعطیلی سفارت انگلستان تاکید داشتند – عده ای با روش های دیپلماتیک تر و عده ای با روش های انقلابی تر!- خروج برخی از دانشجویان از سفارت انگلستان شد که البته عده ای از دانشجویان که مصمم به باقی ماندن درسفارت بودند با توسل به زور از سوی پلیس، ضرب و شتم و بازداشت همراه بود!

یک تامل!

آنچه از اتفاقات ۸ آذر باید گفت حضور در صحنه دانشجویان برای دفاع از آرمان های انقلاب و نظام اسلامی است ولی گاه فضای احساسی بر فضای عقلانی حاکم می شود و تجمعی که با زدن قفل بر در سفارت می توانست بدون حاشیه برای فرصت طلبی غربی ها همراه باشد با ورود به داخل سفارت موجبات مظلوم نمایی دولت تروریست انگلیس را فراهم کرد.

نکته بعد واکنش سریع شورای امنیت به اقدام خودجوش دانشجویان ایرانی بود که بدون هیچ گونه تلفات انسانی همراه بود! چه می شود که باید چند روز از کشتار مردم غزه و لبنان بگذرد تا به ضعیف ترین شکل ممکن آن، در شورای امنیت مطرح شود؟ مگر مردم بحرین و یمن که توسط هم پیمانان انگلیس، کشته می شوند اهمیت ندارند؟ چرا شورای امنیت نسبت به سرکوب مردم انگلستان توسط پلیس آن کشور واکنش نشان نداده است؟ مگر گروگان گیری در سفارت ایران در سال ۵۹ که با شهادت و زخمی شدن چند دیپلمات و کارمند سفارت هم همراه بود، اهمیت نداشت! فرق اشغال سفارت انگلستان و ایران در تهران و لندن چه بود که برای یکی قطعنامه صادر شد و برای دیگری نه!

گرچه دانشجویان عنان عقلانیت را در ماجرای سفارت انگلیس از کف داده بودند و بر مرکب احساسات انقلابی سوار شده بودند ولی نباید فراموش کرد خیانت ها و ظلم های دولت انگلستان بر علیه ایران سابقه ای چند صد ساله دارد و خون هر ایرانی با غیرتی را به جوش می آورد. از قتل امیر کبیر گرفته تا جدا ساختن بخش هایی از ایران و تقسیم ایران بین خود و روسیه! مگر نه اینست که  دستان انگلیسی ها به خون مردم ایران، افغانستان و عراق بصورت مستقیم و بسیاری از کشورها بصورت غیر مستقیم آلوده است.

حرکت دانشجویان در اعتراض به انگلیس قابل تقدیر، ولی ورود آنها به داخل سفارت قابل تامل است و قابل بحث! حرکت دیروز این پیام را برای مجلس و دولت داشت که گرچه اقدام قانونی مجلس در کاهش سطح روباط دیپلماتیک با انگلستان قابل تقدیر است ولی مردم به برخوردی بسیار جدی‌تر از این‌ها فکر می‌کنند.