باور کن!
هیچ ستاره ای قبل از آسمان متولد نشده نخ بادبادک نگاهت را پایین بیاور ...
به من نگاه کن من اندازه ی همین آسمان برهنه
دوستت دارم...و.....و ....شاید كمی بیشتر از آن

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

این حرف آخر نیست به ارتفاع ابدیت دوستت دارم
حتی اگر به رسم پرهیزکاری های صوفیانه از لذت گفتنش امتناع كنم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دوستت دارم شاهدی ندارم جز کوچه پس کوچه های خلوت دل!

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

تو را دوست دارم وقتی که میان غم گم میشوم ودر اغوش تو پیدا میشوم
تو را دوست دارم وقتی در میان دلتنگی ها  درمیان چشمان  تو پیدا میشوم
تو را دوست دارم  ان زمان که از صدای قلبت از خواب بیدار میشوم
تو را دوست دارم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

اندیشه ات را با که میپرورانی ؟ خوش به حالش … اما مرا همین بس که “دوستت دارم”


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

  چشمان من منتظر طلوع چشمانت است      
بیدار شو تا این چشمانم برای ذوقی که سالها منتظر بود جشن شادی بر پا کند
و بگوید: دوستت دارد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 با تو از رمز طلسم قصه سر در میارم لحظه ی سقوط من دست تو مثل معجزه اس
شب میترسه از خودش وقتی میگم دوست دارم