روز عرفه چه روزی است ؟

روز عرفه هم نهمین روز از ماه ذی الحجه است که اعمال مخصوص خودش را دارد – حاجیان در این روز در سرزمینی نزدیک شهر مکّه در بیابانی نزدیک شهر مکّه به نام «عرفات» دور هم جمع می شوند و خدا را عبادت می کنند. روز عرفه، روز دعا و نماز و راز و نیاز با خداست روز بخشیده شدن گناهان است

روز عرفه

روز نیایش و روز بارش چشم های خاکیان بر شما آسمانیان مبارک باد

و التماس دعا در لحظات قشنگ خلوتتان . . .

.

.

.

حمد می گوییم خدای مهربان  / خالق و سازنده این مکان

آفریده این زمین و آسمان  / کائنات و جمله موجود آن . . .

روز عرفه مبارک

.

.

.

روز عرفه

روز بریدن از خاک و پیوند با افلاک و روز توسل به مقام ربوبیت حضرت حق است

.

.

.

خوشا آن بنده با عهد و پیوند / که دارد بازگشتی با خداوند

به کام خویش اگر چندی رود راه / چو باز آید نیاز آرد به درگاه . . .

.

.

.

الهى چون در تو مى نگرم از آنچه خوانده ام شرم دارم . . .

.

.

.

حاجیان گرم دعا و زائر اصلی برفت

رفته سمت کربلای پر بلا امشب حسین

اگر باشد گناه عالمینم

چه غم دارم که غمخوار حسینم

.

.

.

دل در جوشش ناب عرفه، وضو می گیرد

و در صحرای تفتیده عرفات، جاری می شود

آن جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است . . .

.

.

.

عرفه روزی است که

خدا درهای مغفرت و بخشش و رحمتش را بر روی بندگان خود آنان می گشاید . . .

.

.

.

یا رب به محمد و علی و زهرا  / یا رب به حسین و حسن و آل عبا

کز سر لطف بر آر حاجتم در دو سرا / بی منت خلق یا علی الاعلا . . .

.

.

.

ای جمله بی کسان عالم را کَس / یک جو کرمت یار من بی کَس بس

هر کَس به کسی و حضرتی می نازد / جز حضرت تو ندارد این بی کَس ، کَس

.

.

.

می‎خواهم در ابری‎ترین لحظه‎ها فریاد بزنم و از باران عرفه سیراب شوم . . .

.

.

.

خدایا

آن‌گاه که جان ها و اندیشه ها از نسیم فرح‌بخش نام و یادت سرشار است

بگذار در برکه عرفه، خود را از زنگار غفلت و معصیت شست‌وشو دهیم . . .

.

.

.

یا رب ز گناه زشت خود منفعلم / وز قول بد و فعل بد خود خجلم

فیضی به دلم ز عالم قدس رسان / تا محو شود خیال باطل ز دلم . . .

.

.

.

روز عرفه، روز بی پیرایگی و آراستگی در عرفات خدا

و روز زمزمه رازمندی های حسین و روز برخورد اشک و لبخند است . . .

.

.

.

جز وصل تو دل به هرچه بستم توبه / بی یاد تو هر جا که نشستم توبه

در حضرت تو توبه شکستم صد بار / زین توبه که صدبار شکستم توبه . . ..

.

.

تو آنچنانی که من دوست دارم ، پس مرا آنچنان کن که تو دوست داری . . .

.

.

.

در زلال آفتاب نگاه خداوند، قنوت عشق را عاشقانه به زمزمه می نشینیم

در روز عرفه که سجاده ای به وسعت هستی گسترده است . . .

.

.

.

به خدا تا اندازه ی امیدوار باش که جرات گناه کردن پیدا نکنی

و از اون تا اندازه ی بترس که از رحمت اون ناامید نشوی . . .

.

.

.

الهی ، مرا عمل بهشت نیست و طاقت دوزخ ندارم

اکنون کار با فضل تو افتاد . . .

.

.

.

الهی ،آن خواهم که هیچ نخواهم

الهی ، رجب بگذشت و ما از خود نگذشتیم ، تو از ما بگذر

الهی ، به حق خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت نورم ده

الهی راز دل را نهفتن دشوار است و گفتن دشوارتر

الهی ، چون تو حاضری چه جویم ، چون تو ناظری چه گویم

الهی آگر بخواهم شرمسارم ، و اگر نخواهم گرفتار

الهی در بسته نیست، ما دست و پا بسته ایم

.

.

.

خدایا دیده ای بینا به من ده / دلی پر شور و بی پروا به من ده

دستم از هر چیز خالیست / دلی سرشار چون دریا به من ده . . .

.

.

.

جز خدا کیست که در سایه مهرش باشیم

رحمت اوست که پیوسته پناه من و توست . . .

.

.

.

از خدا برگشتگان را کار چندان سخت نیست

سخت کار ما بود کز ما خدا برگشته است . . .

.

.

.

در سکوتی که دلت دست دعا باز نمود

یاد ما باش که محتاج دعاییم هنوز . . .

.

.

.

خدایا

من اگر بد کنم

تو را بنده های خوب بسیار است

اما تو اگر مدارا نکنی

من را خدای دیگر کجاست ؟

.

.

.

بار الها! دفتر جرم مرا روز جزاباز مکن

من به امید عطای تو خطا کار شدم . . .

.

.

.

یا رب رو سیاهم مکنی / محتاج گدا و پادشاهم مکنی

مو سیه ام کردی به رحمت خویش / با موی سپید رو سیاهم مکنی . . .

.

.

.

خوشا دل سپردن به عشق خدایی / ز قید هوس های دنیا رهایی

خوشا، از گناهان همه توبه کردن / به درگاه حق، نیمه شب، چهر سایی

خوشا بر فراز جهان پر گشودن / گذشتن ز خودبینی و خود نمایی . . .

.

.

.

خدایا من چه سازم خسته ی راهی درازم

نه فرهادم که مرُد از داغ شیرین، نه ایوبم که با دنیا بسازم . . .

.

.

.

از پنجره ی روزگار به درخت عمر که مینگرم / خوشتر از یاد خداوند ثمری نیست

.

.

.

مطمئن باش ، حرفهایت هرچند تکراری باشد

یکی هست که به آنها گوش میدهد آن کسی نیست جز خدا . . .