«مارپيچ مرگ» يكي از عجيب‌ترين مناظر طبيعي است كه مورچه‌ها با گرفتار شدن در آن هيچ راه خلاصي نداشته و تا زمان مرگ در يك مسير مدور حركت مي‌كنند.

اغلب مورچه‌ها از حس بينايي براي مسيريابي و حركت استفاده مي‌كنند؛ اما برخي مورچه ها مانند مورچه‌هاي شكارچي (army ant) فاقد بينايي هستند و از حس بويايي براي مسير يابي استفاده مي‌كنند.

اين حشرات در هنگام حركت در پشت سر يكديگر از مواد شيميايي مخصوصي موسوم به «فرمون» براي مسيريابي استفاده مي‌كنند و زماني كه مورچه حس بويايي خود را از دست بدهد، در «مارپيچ مرگ» گرفتار خواهند شد و آن قدر در اين مسير مدور حركت مي‌كنند كه از خستگي از پاي در مي‌آيند.

بزرگترين مارپيچ مرگ كشف شده براي مورچه‌ها 1200 پا (365 متر) قطر داشته و مورچه‌ها بيش از دو ساعت و نيم در اين گرداب مرگ سرگردان شده بودند.

مورچه هاي شكارچي همچنين يكي از كارآمدترين ماشين‌هاي كشتار در دنياي حيوانات محسوب مي‌شوند. اين حشرات كه در آمريكاي جنوبي وجود دارند، در دسته هاي 200 هزار نفري حمله كرده و قادرند تا 100 هزار موجود و حشره را در روز قتل و عام كنند.

«شان برادي» حشره شناس دانشگاه كورنل در زمان تحقيق در خصوص مورچه‌هاي شكارچي در آمريكاي جنوبي موفق به شناسايي «مارپيچ مرگ» در بين اين حشرات شد.