در برخی از ساعات روز سکوت کرده و اصلا صحبت نکنید

یک آسیب‌شناس گفتار و زبان با اشاره به اینکه با انجام برخی موارد می‌توان از بروز اختلالات صوتی جلوگیری کرد، گفت: از تقلید صدای حیوانات پرهیز کنید و در برخی از ساعات روز سکوت کرده و اصلاً صحبت نکنید.‌

دبیر انجمن گفتار درمانی ایران اظهار داشت: تولید صدا در حنجره و توسط تارهای صوتی انجام می‌شود. حنجره از 9 غضروف و رباط و 6 عضله تشکیل شده است که به وسیله مخاط پوشیده شده است، عضلات حنجره بسیار حساس و ظریف هستند و تحت تاثیر عوامل مختلف آسیب می‌بینند.

این آسیب‌شناس گفتار و زبان گفت: صدای افراد مانند اثر انگشت منحصر بفرد است، صدا موضوعی اکتسابی است. می‌توان صدا را تربیت کرد و زیر و بم و کیفیت آن را تغییر داد. هنگامی که به اختلالات صوتی مبتلا می‌شویم در واقع  زیر و بمی، بلندی و کیفیت صدا آسیب می‌بیند.

دبیر انجمن گفتار درمانی ایران درباره اینکه عملکرد ناصحیح چه اثراتی روی حنجره به وجود می‌آورد، گفت: وقتی عصبانی و ناراحت هستید تارهای صوتی با هم برخورد می‌کنند و بافت نرم و انعطاف‌پذیر به بافت ضخیم تبدیل می‌شود که تغییر صدا و کیفیت نفس آلود حین صحبت کردن، کم شدن توانایی صدا و بم شدن صدا نتیجه آن است. این تورم‌های گذرا اگر مرتب تکرار شود، تبدیل به گره‌های سرطانی می‌شود.

وی اظهار داشت: رفتارهای غلط صوتی، استعمال دخانیات، استفاده از مواد الکلی، تغذیه نامناسب، بیماری‌های معده، آلرژی، خوردن چای داغ و آب سرد و مواد غذایی حساسیت زدا مثل سیر، ادویه جات، فلفل، ترشیجات، غذاهای چرب و سرخ شده و هر ماده دیگری که شما به آن حساسیت دارید، باعث بوجود آمدن اختلالات صوتی و تشدید آن می‌شوند.

وی گفت: برای معلمان، مداحان، خوانندگان، مجریان رادیو و تلویزیون و افرادی که از صدا به صورت حرفه‌ای استفاده می‌کنند حفظ سلامت و کارکرد صدا بسیار مهم است.

این آسیب شناس گفتار و زبان ادامه داد: این افراد برای موفقیت در حرفه خود باید بهداشت صوتی را رعایت کنند تا صدا و سلامتی‌شان حفظ شود. هیچ کس از صدای بلند و گوش خراش، لذت نمی‌برد و مسلماً برای افراد فوق، صدای گرفته مطلوب نیست.     

وی توصیه کرد: در هنگام صحبت کردن از فرم بدنی مناسب استفاده کنید. باید سر، بالا و رو به عقب باشد تا هوای بیشتری وارد شش‌ها شود و استفاده از تنفس صحیح شکمی به جای تنفس سطحی باعث می‌شود تا هوای بیشتری را وارد شش‌ها کنیم و در نتیجه اکسیژن بیشتری به ریه برسد و تلاش و کار حنجره و سیستم تنفسی کمتری صورت گیرد.