در زندگى مشترک، محبت و صفا و صمیمیت و یكرنگى لازم است  و صدا زدن همسر به نامى كه مطلوب و محبوب اوست می تواند در بوجود آمدن صمیمیت بین همسران نقش داشته باشد.

هر یك از زن و شوهرها باید همسر خود را به نامى صدا كند كه او بیشتر دوست دارد و خوشترش مى آید، چه اسم كوچك باشد و یا نام خانوادگى ، یا القاب مذهبى و عناوین اجتماعى . بهتر است پیش از آنكه زن و شوهر لقب و عنوانى پیدا كنند؛ یعنى سال هاى اول ازدواج كه هنوز دكتر و مهندس و حاجى نشده اند و یكدیگر را به اسم كوچك یا نام فامیل مى خوانند، چاشنى محبتى بر آن بیفزایند و مثلا « حسین جان و مریم جان» بگویند یا «على آقا و زهرا خانم» صدا زنند.

صدا زدن به اسم تنها توهین آمیز است و توهین آمیزتر آنكه همسران تنها نیمی از اسم همدیگر را صدا کنند.

برخی تصور می کنند اگر میان زن و شوهر خلوص و صفا باشد، این نام ها توهین به حساب نمى آید و مانعى ندارد. درست است در آن صورت توهین نیست و مانعى ندارد، ولى نمی تواند مانند «آقا جان» و «خانم جان» ، ایجاد محبت كند.
 
اسلام به همه مسلمین مخصوصا به زن و شوهر سفارش مى كند: مخاطب را به نامى بخوان و با كلمه اى صدا بزن كه او را خوشتر و دوست تر آید.

شاید بعضى از مردان كه داراى عنوان حاجى و رئیس و دكتر و مانند آن هستند از همسرشان شنیدن این عناوین را دوست نداشته باشند و كلمه « احمد جان» را مثلا از او بهتر بپسندند؛ در آنصورت همسر باید همان كلمه ایى را بگوید كه او بیشتر دوست دارد، همچنین نام ها و عناوین از لحاظ زشتى و زیبایى و خوش آمدن و بد آمدن همسر، در خلوت یا پیش مردم با هم فرق می کند. 

بعضى از آقابان عناوین شعرى جالبى انتخاب كرده و همسر خود را به آن عنوان صدا می از جنس زندزنند، مانند «امانت خدا» و این در حالی است که پیغمبر و امیرالمومنین فرموده اند كه زنان امانت خدا هستند نزد مردان . پیداست كه زن از شنیدن این عنوان احساس افتخار مى كند و مرد هم به وظیفه سنگین خود كه نگهدارى امانت الهى است متوجه مى شود.

بعضى از مردان عارف و ظریف همسر خود را به عنوان « ولى من ، سرپرست من» صدا می زند، یا زنى شوهرش را به عنوان «خداى من» مى نامد. همه مى دانند و خود زن و شوهر هم مى دانند كه این عناوین پوششى از مزاح و ظرافت ، روى واقع و حقیقت دارد.
با وجود این شنونده احساس افتخار مى كند و میان زن و شوهر گرمى و صفا و محبت و وفا ایجاد مى شود البته بهتر است این القاب و ظریفتر و لطیف تر از آن در خلوت همسران بیان شود.

پبامبر اکرم یكى از همسرانش را كه جوانتر بود «حمیرا» مى نامید. حمیرا را مى توان به «گل سرخ» ترجمه نمود، اگر چه لطافتى را كه در كلمه «حمیرا» است با هیچ تعبیرى در فارسى نمى توان بیان كرد.